29.10.16

தீபாவளி வாழ்த்துகள்

அனைவருக்கும் வாழ்த்துக்கள்

தீபாவளி கொண்டாடும் அனைத்து நண்பர்களுக்கும் வாழ்த்துக்கள்.
செலவு செய்யுங்கள் - கொஞ்சம் அளவோடு செய்யுங்கள்.
கடன் வாங்கி செலவு செய்வது நமக்கு உகந்தது அல்ல.
வெடிக்காமல் கொண்டாடுங்கள்.
புகை நமக்குத் பகை.


தீபாவளி கொண்டாடாத நண்பர்களுக்கும் வாழ்த்துக்கள்.
ஒளியின் விழாவாய் கொண்டாடுங்கள்.
இருளை அகற்ற உங்களால் ஆனதைச் செய்யுங்கள்.

தீபாவளியை எதிர்க்கும் நண்பர்களுக்கும் வாழ்த்துக்கள்.
ஏன் தீபாவளி நமது இனத்திற்கு எதிரான விழா என்பதைக் குறித்து
இன்னும் அதிகமாய் வெளிக்கொணர வாழ்த்துக்கள்.
எது இருள்,  அசுரர் என்பதை பற்றிய புரிதல் உண்ணும் அதிகள் தேவை.
கொண்டாடும் நண்பர்களை சிந்திக்கும் நண்பர்களாகவும் மாற்ற வேண்டுமல்லவா?

வாழ்த்துக்கள்..





19.10.16

தொழில் கொலைகள் கட்சிக் கொலைகள் ஆகுமா?

சில நாட்களாக தமிழகத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட கட்சியைச் சேர்ந்தவர்கள் கொலை செய்யப் படுவதாகவும், எனவே அதை ஒரு போராட்டமாக முன்னெடுத்து மற்ற கட்சியைச் சார்ந்த அல்லது மதத்தைச் சார்ந்தவர்களை அடிப்பதும் விரட்டுவதும் நல்லதல்ல.
கட்சியை வளர்க்க ஆயிரம் வழிகள் உண்டு. இது சரியான வழியல்ல.

சமீபத்தில் கொலை செய்யப்பட நபர்களில் பெரும்பாலும் ரியல் எஸ்டேட் தொழில் செய்கிறவர்கள் அல்லது பிசினஸ் செய்கிறவர்கள். தொழில் முறை காரணமாக கொலை செய்யப் படுகிறவர்களை கட்சிச்கெதிரான கொலைகளாகப் பாவிப்பது நாகரிகமற்ற அரசியல்.

15.10.16

காவிரி பிரச்சினை: அமைச்சர் ஓ.பி.எஸ். உடன் மு.க.ஸ்டாலின் திடீர் சந்திப்பு

காவிரி பிரச்சினை: அமைச்சர் ஓ.பி.எஸ். உடன் மு.க.ஸ்டாலின் திடீர் சந்திப்பு: நிதியமைச்சர் ஓ.பன்னீர்செல்வத்தை, எதிர்க்கட்சித் தலைவர் மு.க.ஸ்டாலின் இன்று (வெள்ளிக்கிழமை) காலை திடீரென சந்தித்துப் பேசினார்.

14.10.16

ராமர் பிள்ளைக்கு மூன்று ஆண்டு சிறை


சுமார் ரூ.2.27 கோடிக்கு மூலிகை பெட்ரோல் விற்பனை செய்து பொதுமக்களை ஏமாற்றியதாக ராமர் பிள்ளைக்கு 3 வருட சிறை தண்டனை அளித்து உத்தரவிட்டுள்ளது எழும்பூர் நீதிமன்றம். ராமர்பிள்ளை உட்பட 5 பேருக்கு தண்டனை கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. 1999-2000-ம் வருடம் பெட்ரோலில் மூலிகை பொருட்களை கலப்படம் செய்ததாக புகார் எழுந்தது குறிப்பிடத்தக்கது. மேலும், இவர்களுக்கு 30,000 அபராதமும் விதிக்கப்பட்டுள்ளது.
SOURCE

5.10.16

வெற்றிலைப் பாட்டியும் நானும்

எங்க ஊர்ல ஒரு பெரிய பங்களா. ஆனா அந்தப் பங்களாவுக்கு சம்பந்தமே இல்லாத மாதிரி ஒரு பாட்டி அங்க இருக்கும். அதுல தங்கி இருக்குற ஆள் பயங்கரமான ஆளு. பாக்குறதுக்கு பயமாவெல்லாம் இருக்காது. அட்டகத்தி மாதிரிதான். ஆனா அவரைப் பத்தி அப்படி ஒரு பில்ட் அப். பல பேரை ஏமாத்திதான் அந்த இடத்தை வாங்கினதாவும். பாட்டிய நம்பி கடன் கொடுத்தவனை எல்லாம் ‘போட்டுட்டு’ அந்த இடத்தையே வாங்கினதாவும் பேச்சு இருக்கும். பாட்டியும் பேசியே கடன் வாங்கிரும். அது பேசுனா அப்புடிப் பேசும். நம்புற மாதிரி வேற பேசுமா. உங்ககிட்ட நீங்க ரெண்டு நிமிஷம் பேச விட்டா நீங்களே கடன் குடுப்பீங்க.

அந்தப் பங்களாவுக்கு காம்பவுண்டு எல்லாம் கிடையாது. இப்ப அந்தப் பாட்டிக்கு வயசு ஆயிடுச்சு. அது நடக்கிறதே அபூர்வம். அது யாருகிட்டயும் பேசுறது எல்லாம் இல்லை. ஜிகிர் தண்டா பாட்டி மாதிரி. அது பாட்டுக்கு வெளில வந்து எப்போதும் உக்காந்து வெற்றிலை இடிச்சுக்கிட்டே இருக்கும். அப்புறம் வெற்றிலையை குதப்பித் துப்பிக்கொண்டே இருக்கும். அதுக்கு அதைத் தவிர வேற வேலையே இல்லை. அந்த இடமே இரத்தக்காடாய் கிடக்கும். அதுவும் அது பையனும்  பண்ணுன பாவத்தின் அடையாளமா அது தெரியும்.

ஆனாலும் அந்தப் பாட்டியை எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும். யாரும் அவ்வளவு சீக்கிரம் அந்தப் பாட்டிக்குப் பக்கத்தில போட முடியாது. பாட்டி மேல உள்ள பயம் எல்லாம் இல்லை அவங்க பையனுக்கு பயந்துகிட்டு எவனும் அது பக்கத்துலேயே போறதில்லை. நான் மட்டும் ஸ்கூலுக்குப் போறப்ப தைரியமா கொஞ்சம் ஓரத்தில நின்னு அந்தப் பாட்டியைப் பார்த்து சிரிப்பேன். உள்ளேருந்து ஏதாவது சத்தம் வந்தா ஒரே ஓட்டம். அப்புறம் பக்கத்துல போவேன். அவங்க பயன் வந்தா ஓடுவேன்.

பாட்டிதான், ‘பயப்ப்படுமா நில்லுடா’ என்னைய மீறி அவன் ஒன்னும் பன்ன மாட்டான்னு சொல்லும். பாட்டிக்கு அவ்வளவு செல்வாக்கு இருக்கும் அப்படின்னு நான் நினைச்சேன். ஏதோ பெத்த கடமைக்கும், அங்கங்க கடன் வாங்கி அவருக்கு பணம் சேர்த்துக் கொடுத்த கடமைக்காக அந்தப் பாட்டிக்கு கஞ்சி ஊத்துறார்னு லேட்டாதான் தெரிஞ்சிச்சு. அதனால என்ன? பாட்டியே சொல்லிருச்சுன்னு நானும் தைரியமா நின்னேன். நிப்பேன். அவரும் முறைச்சாரு. ஒடுறான்னாரு. இரட்டைக்கரைக் காரரு பையன்தானே. நீயெல்லாம் இங்க வரக் கூடாது ஓடுறான்னாரு. அப்புறம் பழகிருச்சு. அப்புறம் ஒன்னும் சொல்றது இல்ல.

ஸ்கூல் இல்லையின்னா அப்புறம் அங்கதான் இருந்தேன். நாளாக நாளாக நமக்கு ஊருக்குள்ளே ஒரே மரியாதை. எவனும் போகத் துணியாத இடத்துக்கு நான் போயிட்டேன். அதுனால அங்க ஏதாவது தப்புக் காரியம் பண்ண ஐயாவைப் பாக்கனும்னா நம்மகிட்டதான் வந்து கேப்பாங்க.

நல்லாத்தான் போய்க்கிட்டு இருந்துச்சு. திடீர்னு ஒரு நாள் காலையில போறேன் நைட்டோட நைட்டா காம்பவுண்டு போட்டாங்க. அங்கங்க ஆளுக துப்பாக்கியோட நிக்காணுக. நான் போறேன். விட மாட்டேங்கிறாங்க. எட்டி அந்தப் பாட்டி இருக்குற இடத்தைப் பாக்கேன். அது எம்ப்டியா இருக்கு. ஒன்னும் புரியல. என்ன ஆச்சுன்னு தெரியலை. கேட்டா பதில் சொல்ல மாட்டேங்கிறாங்க.

பத்து நாளாச்சு. ஒண்ணுமே தெரியலை. துப்பாக்கிக்காரன் அப்படியே இருக்கான்க. ஊரெல்லாம் ஒரே பேச்சு – கடன் குடுத்த யாரோ வந்து பாட்டிய வெட்டிப் புளந்துட்டான் பேச்சு மூச்சு இல்லாமக் கிடக்குங்கிறான். இன்னொருத்தன் பாட்டியே இருட்டுல வெத்தலைக்குப் பதில ஏதோ பூச்சிய முழுங்கி அது தொண்டையில அடைச்சுக்கிச்சுங்கிறான். நல்லா இருக்கப்பவே நீங்களல்லாம் பங்களாப் பக்கம் வர மாட்டிங்களே உங்களுக்கு இதெல்லாம் யாருடா சொன்னான்னு கேட்கத் தோனுச்சு. உள்ளே போனப்பல்லாம் எத்தனை பேர கெத்தாப் பாத்தேன். இன்னைக்கு அவன் எல்லாம் சிரிக்கான். ஆனா இது இல்லைன்னு சொல்ல எனக்கு ஒன்னும் தெரியலையே. கைவசம் வேற ஆதாரம் இல்லை. எனக்கு வேற ஒரே அவமானமாப் போச்சு.

என் பிரண்டு ஒருத்தனைப் பாக்கப் போனேன் – என்னாடா, நீதான் பாட்டிக்கு ஏதோ குடுத்து அது படுத்த படுக்கையாக் கிடக்காம்னு குண்டைத் தூக்கிப் போட்டான். ஆகா ! இது நல்லதுக்கு இல்லை. என்ன ஆனாலும் இன்னைக்கு எப்படியாவது போயே ஆகணும்னு பங்களா பக்கம் வந்து நின்னேன்.

எப்படியாவது உள்ள போயே ஆகணும்னு விடாப் பிடியாய் கேட்டுலே கிடந்தேன். இருந்தாலும் விடலை. எப்போதும் வெளியே விருட் விருட்டுன்னு போற பாட்டி பையனை வேற காணோம். அழுது கெஞ்சிக் கூத்தாடி கேட்டுகிட்ட போனப்ப பாட்டி பயன் வந்தான். சாப்பிடக் கூப்பிட அந்த நேரம் பாத்து என் ஆத்தா வர, அதைப் பாத்தோன, பாட்டி பையன் டே உள்ள போடா – ன்னார். எங்க ஆத்தா என்னை வஞ்சுட்டுப் போச்சு.

வெளில வேடிக்கை பாத்தவன எல்லாம், கெத்தாப் பாத்துட்டு நான் உள்ளே போனேன். பாட்டி எச்சி துப்புற எடத்துல ரத்தம் காயாம இருக்க மாதிரியே தெரிஞ்சுச்சு. பங்களாவுக்குள்ள போனேன். உள்ள விட்டுட்டு வெளில கேட்டப் பூட்டிட்டான் அந்த மீசைக் காரன்.

உள்ள போய் அந்தப் பாட்டியைப் பாத்த எனக்கு ஒன்னும் புரியலை. மயக்கம் போட்டு விழுந்தேன். யாரும் உதவிக்கு வரலை.

நானும் கதவைத் தட்டிகிட்டே இருக்கேன். மீசைக் காரன் தொறக்குற வழியைக் காணோம். பாட்டியைப் பாத்துட்டு அது என்ன நிலைமையில இருக்குன்னு வெளியில சொல்லனும்னு தோணுது. என்னைய ஏன் அடிச்சு வச்சாங்க? நான் என்ன பண்ணினேன்? எதுவும் புரியலை. இன்னியோட மூணாவது நாள் நான் உள்ள வந்து. நிச்சயம் என் ஆத்தா வந்துட்டுப் போயிருக்கும். இல்லை அங்கேயே கிடக்கும். இப்பப் பாட்டியை நான்தான் நல்ல்லாப்ப் பாத்துகிறேன்னு பேசுவாங்க. என் ஆத்தாதான் பாவம். உள்ளே என்ன நடக்குதுன்னே தெரியாம கிடக்கும்.

கதவைத் தட்டித் தட்டி கை வீங்கி,. சாகப் போகிறேன் என்கிற நினைவோடு நான் அப்படியே மயங்கி விழுந்திருக்கிறேன்.. ஒன்று மட்டும் புரிந்தது அந்தப் பாட்டியின் பையன் அட்டகத்தியெல்லாம் இல்லை.

3.10.16

இதற்கு மேல் என்ன எதிர்பார்க்க முடியும்?

உச்ச நீதி மன்ற தீர்ப்பை மதிக்காத மாநில அரசு ...

வாரியம் அமைக்க முடியாது என்கிற மத்திய அரசு ...

நீரைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியாத மாநில அரசு ....

பேச்சு வார்த்தை கூட நடத்த இயலா மாநில அரசு...

போரை வைத்தே அரசியல் நடத்தும் அரசுகள்

என்ன ஆச்சு என்றே தெரியாத மாநில மக்கள்???

இதைப்பற்றியெல்லாம் கேள்வி கேட்காமல்
சிவனே என்று இருக்கும் ஊடகங்கள் ...


இத்தனைக்கு நடுவிலும் அடிபட்டு ஊனமாய்க் கிடந்தாலும்
தொலைக்காட்சியில்
ஜனகன போடும்போது
நான் எழுந்து நின்று சல்யூட் அடிப்பேன்  - பாரத் மாதாக்கி ஜே

ஏனெனில் ஒரே இந்தியா
ஒரே அரசு

வாழ்க பாரதம்